New lifestyle-->New genre SKRILLEX

Skrillex is a famous producer  and a disk-jockey for Dubstep music. His real name is Sonny John Moore and he was born January the 15^th in 1988. Starting from 2004 and maybe earlier he was able to obtain knowledge about electronic music, after flying out to Georgia, Moore was heard singing by three studio producers, Derrick Thomas, Eric Dale, and McHale Butler, and he was made the lead singer and started his career with the FFTL(From First to Last), with good guitar playing. They were performing well everywhere where they could get to, and then they made their first record.

 After several tours they made their first and second album. But after releasing them with great success until Moore started suffering vocal problems, that made them cancel some of their shows and tours. He had to take a surgical vocal procedure that was successful, but after that he told the band that he fully resigns from the band so he can start and work on his solo career.

After three years of singing in the band FFTL, in 2007 his solo career starts with pereformiances by himself on stage wherever he’d get to. On his tours he made several demo CD’s, that were tour exclusives. In 2008 he started pereforming in LA as Twipz, the name before he got Skrillex.

After 2 years in 2010 he released his Skrillex debut EP(electronic play), in which the first song: “My name is Skrillex” was free to download. Starting from  2011 he started producing even more songs that through the years have been some of the most popular songs in the world.

 These days Skrillex is one of the most famous DJ/Producers in the world and is known as the #1 in the world for Dubstep.

if you want to see more than that you read then check these websites:
http://skrillex.com/   -Official page

http://www.youtube.com/user/TheOfficialSkrillex/videos?flow=grid&view=0   -Official youtube

http://www.facebook.com/skrillex   -Official facebook

http://twitter.com/skrillex - Official twitter

hope you liked the article and I hope you like the issue as well J.

Gjorgji Jovanov (Gjoke Zajo Jovanov)

Le problème de notre société

Un homme ! Qu’est-ce que c’est ? Qu’est-ce que ça veut nous dire ? Est-ce que quelque fois par hasard, vous vous êtes demandé ce qu’un être humain signifie ?

                Ce monde où on vit est complexe. Il y a certaines personnes qui veulent réussir et atteindre la perfection, et de l’autres ceux qui se tournent les pouces comme une profession. Mais si on les approche, on découvrira qu’ils ont tous un seul même vœu. Ils veulent être au-dessus des autres. Tout de même, c’est seulement une personne qui est au sommet ! Au cas où on les étudie profondément, on en déduira une conclusion très simple. Tout le monde est perdu. Bien qu’il y ait certains qui savent où ils vont, mais en revanche il y a ceux qui n’attendent que le prochain lever du soleil.

                Pourquoi est-on malheureux ?

                Il  faudrait que nos vies soient pleines de joie et de raffinement, mais l’insécurité dans l’avenir ne nous le permet pas. Pourtant chacun veut croire à l’avenir, avoir un emploi, des moyens, mener une vide modeste…  C’est vrai, on est poussé par égoïsme, par l’avidité… dans cette course, on oublie les droits fondamentaux de l’homme. Et tout se mélange dans un seul gout… Qui gagne combien !

                Et le reste ne compte plus ! L’homme, ça c’est une machine à faire de l’argent ? Où est l’amitié, la bonté et la bouté ? Remplacés par un programme de zéros et uns. Clique « j’aime » ou « je n’aime plus » ! Est-ce vraiment la « liberté, égalité, et fraternité » ? Comme la technologie se développe, on s’éloigne de soi, mais on s’éloigne des autres aussi. Personne ne se soucie plus de cette chose, qui nous rend humain.

                 La jalousie prédomine l’esprit gai. Pourquoi ne peut-on pas faire d’efforts et créer un monde meilleur ? Tout est simplement laissé de rester dans l’espace en faisant notre monde loin de progrès. Il faut prendre son temps pour vivre, réfléchir, aimer, penser à soi et aux autres. On s’intéresse plus à la vie des autres qu’a la sienne, sans voir les choses autant nous et le besoin de l’innovation et de la modernisation créative. Jusqu’à quand on modifiera les veilles idées ?

           C’est sûr que c’est vraiment difficile de déterminer notre désir de changement, en même temps entouré par les pensées paresseuses. Il faut qu’on se change. Pour créer un meilleur avenir. Permettons à l’avenir de venir. Que le soleil se lève dans le ciel brillant et qu’il nous effleure doucement. Le temps passe vite, et nous… avec…  

Nikolov Ilija

ИДНИНАТА Е СЕГА!

Денес е 01.01.0001 од новата ера според календарот на Маите , (инаку по грегоријански календар  - 22.12.2012). Денес според Маите и според многу други луѓе (помеѓу кои филозофи и духовни свештеници), започнува нова доба, нов период, преродба. Различните теории за „крајот на светот“ на овој датум како удар на земјата од метеор, соларна бура, потоп и разни други, очекувано - паднаа во вода. Но сепак, стравот од апокалипса сѐ уште постои...

Иронично е тоа што најголемата опасност за крај на постоењето на човекот и животот на Земјата е создадена од самиот човек  - нуклеарната енергија.

Официјално дури 9 големи светски сили поседуваат нуклеарно оружје - Русија, САД, Велика Британија, Франција, Кина, Индија, Северна Кореја, Израел и Пакистан. Ако се присетиме на ужасното сценарио од втората светска војна, во Хирошима и Нагасаки, тие нуклеарни бомби имале моќ од 10-20 килотони, додека денес деструктивната моќ на ова оружје е стотици пати поголема од тогаш.

Замислете само што би можело да ѝ се случи на планетава доколку настане детонација на само една таква нуклеарна бомба. Последиците би биле катастрофални, апокалиптични...

Човештвото полека станува свесно дека поседувањето на нуклеарно оружје претставува најстрашната закана за животот на планетава. Дури и најтврдокорните националисти знаат дека со активирање на нуклеарка во некоја „не-пријателска“ земја било каде на планетава директно или индиректно се загрозува здравјето и животот на нив самите и на нивните најблиски.

Но, кога 99% од нас - луѓето сме свесни за ова, зошто едноставно не се договориме да ја неутрализираме оваа деструктивна „сатанистичка“ сила и да ја остраниме опасноста? Зошто едноставно не го собереме и размонтираме сето нуклеарно оружје или евентуално да го лансираме во вселената? Треба да се запрашаме: Дали навистина имаме било каква потреба од нуклеарно, хемиско, биолошко па и од огнено оружје? Што добиваме со нивното производство и нивното поседување? Безбедност, сигурност? Размислете повторно!

 

Зошто да не ги пренамениме фабриките за оружје и муниција заедно со воените центри во фабрики и истражувачки центри кои ќе допринесат за напредок на технологијата, општеството и развојот на човештвото? Зошто не им се спротиставуваме на безмилосните фармацевтски и прехрамбени гигантски коорпорации кои наместо лекови и храна ни „донираат“ и продаваат смртоносни вируси, зарази, отрови и генетски модифицирана (ГМО) храна, која предизвикува болести и стерилност?  

Потребни се големи промени, промени чие време допрва доаѓа. Промени со чија помош ќе се решат многу проблеми, (како недостигот од чиста вода и храна во земјите од третиот свет, големата смртност од излечливи болести), промени со чија помош ќе се надминат најголемите разлики и нетрпеливости меѓу луѓето во светот кои само така ќе се зближат и ќе почнат повторно да си веруваат еден на друг, независно од нивната националност или вероисповед, промени кои ќе продолжат да  ја усовршуваат технологијата која ќе се користи за вистински цели и ќе ги олесни и подобри нашите животите.

Навистина, зошто да не изградиме нов општествен систем, ново уредување, кое ќе биде многу поправедно, помирољубиво, похумано, општество - кое за разлика од сегашното, ќе се грижи за луѓето, општество со високи морални вредности, општество во кое ќе ги учиме нашите деца како да креираат, како да се почитуваат и да се сакаат едни со други, како да споделуваат храна и материјални добра, а не како да уништуваат, како да крадат, како да се тепаат и повредуваат, како да убиваат...

Ве молам, да не ги учиме нашите деца за насилството и војните кои се одвивале во минатото, да не создаваме од нив националисти, патриоти и „човекомразачи“, затоа што човек кој ги мрази другите - се мрази и сам себе си, а тоа води кон сигурен индивидуален и колективен пропаст. Треба да бидеме насочени кон иднината, а не кон минатото, не треба да се навраќаме на тоа од вчера, треба да заборавиме, да простиме.

Навистина нема потреба да им лепиме национални или верски етикети на нашите деца веднаш по нивното раѓање, не е праведно и не е фер да ги одделуваме од нивната права природа, од единството со сите луѓе, единството со целиот живот на планетата Земја, единството со универзумот... Сепак, сите  потекнуваме од иста ѕвезда, од иста материја, сите сме создадени од иста енергија.

Традицијата, навиките и обичаи се менуваат со самата еволуција на човекот. Тие не се имуни на временскиот тек, константно се менувале во минатото, па зошто да не се променат и денес?

Зошто да живееме во страв, болест, недостаток, тага, омраза и мизерија (кои несвесно сами си ги создаваме), кога можеме да живееме во љубов, изобилство, разбирање, мир, единство, хармонија и радост? Зошто да сонуваме за рајот, кога истиот можеме многу лесно да го имаме овде, на Земјата?

Изборот е наш, иднината е во нашите раце...

Петров Илија

Есенска прикаска...

     

         Велат есента е време на промени, успокојување на старото, конвенционалното и  превезеното. Настанува мир, напреку разбеснетиот свет, отфрлајќи го натежнатиот товар од плеќите одпреку годината. Се расејува новиот ни плод, се крои новата ни година, се ројат разѕвездените жарчиња... И сето тоа, онака блика, во душата на едно тешко премреже, суд за сè она што упокојувало и изискува прибежиште во чудното ни катче од сушноста. Сè некако се донадоврзува, барајќи си го, ткаејќи си го новиот пат, притоа сосема несмасно, возобновувајќи го темелот на новото битисување.

Внатрешна душевна катарза, провиденија на совеста и на душевнта моќ, прочистеност од сите гревови кои се виреле, и сè така по ред, си прередува жолтата принцеза. Со крикот на последните птици песнопојки го носи гневот, огорченоста и бесот некаде на југ. Со волшебен лик ги вее маките, и со прекрасна насмевка ги трга спомените. Потоа ги запрегнува во рој и со еден непрекосновен вик ги втурнува во патешествие на самопронајдување, а таа самата греејќи со одѕвонот од веселата гарда, полетнува низ универзумот. 

Сублимација на мислите, на сржта на нашите замисли, мечти и стремежи, велат, наговестува нашиот северко. Ги засекува и последните лисје, вејките на ветровите и се губи во просторот, не оставајќи те спокоен, удирајќи те во срцето и како притоа да ја заборавил твојата посвета кон дамнешните тегоби. Сè си има свој крај... Но тој не го остава да тони во вечноста оној миг. Го развејува низ семирот, си игра со него, го гмете силно притиснат во неповрат и одѕунува низ истрајноста.  И тоа се случува токму тогаш кога денот полека се намалува, а ноќта предводи, но тогаш лаците светлина битка бијат, сариси мерат со пркосниот ноќен јунак, поглед воздигнуваат во ушите на раштраканите суштества по земјата. Колку ли се беспрекорни тие светличиња, кои што продираат низ маглата и онака чудно светкаат по небесата, блексаат мигум во илјадници златнокрасни нијасни и се лелелат нафрлувајќи му се на семоќниот северко. Го тераат да испушти некој отсикот од она што било низ месечевите сјаења, да врежи нешто што е врежано и притмаено далеку во совеста. И така бидува, да се обродат чувствата и да се консолидираат впечатоците.

                И така одеднаш, некаде од далеку, ќе се зададат зданија на небесниот плот, и онака во разни форми ќе се истурат на патетичните издигнувања на природата. Ќе се развее изгубеноста низ сето она што нè опкружува и ќе го сокрие покајанието, недавајќи му можност на царството негово. И така сите кои му веруваа на искушението и окајувањето на гревовите се ограничуваат од свирепиот настап на сланата, маглата и смогот, сите заедно и ратревожени од нивната неуморност засолниште бараат во топлите домови. На плотта штрека, штипи со своите нечисти раце, студот. Тој ја разгласува новата вест и го буди чадот кој тлее над секоја куќа, како чувар на среќата и красноста. Далеку од бурата, во сигурно место се стуткале притиснати во некое ќоше рожбите на прогресивноста. Но онака чудни и изморени бдеат некаде далеку од импулсивноста, слушајќи ја секоја капка од дождот како ѕуни по олуците и како се лее низ браздите на едно немирно лице, на еден срамежлив образ од едно несмасно око, она кое што некогаш беше блеснато од златното ни сонце. И така вовлечени во плотта, гнилежната срж на постоењето, ја одбегнуваме бессмртноста, неприбирајќи ги вистински чувствата кои лебдат слободно во воздухот. Но затоа таа е тука, да го проникне она новото и исконското во нас, она кое што татне околу нас од дамнината, и да нè издигне со нови сили до висовите на битието.

                Есента владее со светот!

Илија Николов

"Celui qui se transforme en bête se délivre de la douleur d'être un homme." - Samuel Johnson

Што се случува во студиото на СУПЕР РАДИО?!

Целата атмосфера во студиото се снима. Двајца судии од Гинис се менуваат периодично на неколку часа и ќе се грижат за се’ да протече во најдобар ред, а медицински екипи го посетуваат радиото на неколку часа. Водителите може да користат пауза на секој час по 5 минути, но тие одлучија да прават пауза на секои 6 часа од по 30 минути.

Дали водителите ќе издржат повеќе од 74 часа за да го урнат рекордот на KISS FM од Германија?!

Интересно е што целиот настан, покрај на 97.00 ФМ во регионот кој го покрива станицата, во аудио форма се пренесува во живо и на интернет мрежата, се пренесува исто така преку платформата на Веб Макс Тв и оди во живо и во видео форма на http://20.superradio.com.mk.


Мите Јаначков

Македонци ќе го рушат Гинисовиот рекорд во најдолга радиоемисија

По повод 20-годишнината од своето постоење, охридското Супер Радио 97FM, утрово, во 8 часот почна емисија во живо која е ќе трае до 7-ми ноември напладне. Целта на Супер Радио е да го урне актиелниот Гинисов рекорд за најдолга радиоемисија од 74 часа на KISS FM од Германија.

„Од 04 до 07 ноември на Супер радио, обид за уривање на Гинисовиот рекорд за најдолга радио емисија. 20 години Охрид е СУПЕР.“ - пишува на веб-порталот на охридското радио.

 „Имавме неколку идеи за прославување на роденденот, но оваа ја одбравме како најпривлечна и сметаме дека на овој начин во целиот свет ќе се слушне за Охрид, а Македонија ќе се најде на светската мапа во оваа област“, велат од СУПЕР РАДИО.

Можеби сета оваа ситуација, на прв поглед, делува како непланирана и спонтана, но за оваа цел била потребна голема колективност и внимателно планирање и организирање.

„Проектот се подготвуваше повеќе од шест месеци. Планираме прво да го достигнеме рекордот на Игор Џамбазов од 24 часа и 1 минута, а за натаму ќе видиме. Доколку се’ биде во ред, нема да се откажиме, освен ако се случат непредвидени ситуации како здравствен проблем“, откриваат од охридското радио.

Целиот настан се снима, двајца судии од Гинис се менуваат  на неколку часа и  се грижат за се да биде во најдобар ред, медицински екипи го посетуваат радиото на неколку часа.Водителите може да користат пауза на секој час по 5 минути,но тие одлучија да прават пауза на секои 6 часа од по 30 минути.

Интересно е што настанот, покрај на 97.00 ФМ во регионот кој го покрива станицата, во аудио форма се пренесува во живо и на интернет мрежата се пренесува исто така преку платформата на Веб Макс Тв и оди во живо и во видео форма на: http://20.superradio.com.mk/ 

Во времето на своите подеми, Џамбазов, остварил еден рекорд со својата 24-часовна радиоемисија, која е многу значајна, а сега, охриѓани, се обидуваат да направат рекорд кој доколку се оствари ќе биде огромен плус како за македонското радиоводителство, така и за Македонија.

Елена Данова

Сите можеме!

Центарот за помош на лица со ментален хендикеп- ПОРАКА НЕГОТИНО во средата 31-ви октомври свечено го закити завршетокот нa проектот “Социјално вклучување на лицата со хендикеп во заедницата,преку работно ангажирање” со музичка манифестација и конкурс на фотографии со тема “И јас можам”. Настанот се одигра во дворо на дневниот центар, каде што после презентацијата на проектите, сите се забавуваа со изведби да значајни музички имиња од Македонија.

Станува збор за проекти во иницијатива на Институтот за човекови права, „Лудвиг Болцман“ како и на општината се’ со цел за намалување на сиромаштијата и подигање на јавната свест. Овие два проекта извршија двострани едукации кај корисниците на услугите на ПОРАКА НЕГОТИНО кои се вклучиле во активноста, а и на населението, за почиста животна средина.

Лицата со ментална попреченост, на лице место покажаа како тие ја обработуваат пластиката, а Ганчо Караџовски го објасни целиот циклус преку кој тие заработуваат - „Ги селектираме и оделуваме шишињата со различни бои потоа ги пресуваме со големата машина. Кога тие се готови ги продаваме и земаме плата.“

На свеченоста беа изложени наградените фотографии од конкурсот “И јас можам”, како и пластичните креации на корисниците и група на средношколци.

 

Забавниот дел беше во рацете на  Игор Узунов, Владимир и Драги, Кристина Палија, Александра Михова и Билјана Ѓошева од Идол, а настапи и КУД „Ацо Ѓорчев“ со најмладата група.

По завршувањето на манифестацијата присутните можеа да го насочат своето внимание на мини-закуската која ја подготви Велика, лице со попреченост во менталниот развој и вработена во кујната на овој центар


                                                                                                   Анета Трајкова